Mpodia – “settelt zich in de top van de Latijns-Amerikaanse muziek scene”

Luzazul – Canvas
donderdag 20 juni, 2013
door Jan Klupper

De lat ligt hoog voor Luzazul. Het debuutalbum ‘LuzAzul’ (2005) scoorde aanmerkelijk en alhoewel het album hoogtepunten kent, en daarnaast ook wat algemener materiaal, wekt het veel verwachting voor een volgend album. Ook heeft de band live op de bühne indrukwekkend goed gepresteerd. Zij stond op bijna alle grote podia in Nederland, en is regelmatig terug te vinden op de grotere festivals.
Het gezicht of meer nog, het geluid van Luzazul is zangeres Magda Mendes. Naast Mendes staat multi-instrumentalist Martijn Morselt. Je kan zeggen dat deze twee het hart vormen van LuzAzul. Percussionist Udo Demandt was al drummer en percussionist bij de opname van het eerste album. Emiel van Rijthoven is toegevoegd als toetsenist. Het is een jonge vooruitstrevende muzikant die goed past in de opwaartse ontwikkeling van LuzAzul. Hij deed als grondlegger van de succesvolle formatie Sensuál met zangeres Eva Kieboom al veel ervaring op in de Latijns-Amerikaanse muziek.
LuzAzul heeft een belangrijke wissel toegepast. Gitarist Victor Rosinha, die een spil was in de beginjaren van de band, is nu blijkbaar vervangen door flamenco-gitarist Alain Labrie. Zijn gitaarspel is kristalhelder en strak, en sluit goed aan bij de bewegingen die de band maakt. Al heeft de wissel voornamelijk te maken met de live optredens, de band is ze hierdoor muzikaal wat sprankelender en beter geworden.
Het gaat dus over de nummers, niet meer hoe ze het spelen, maar wát ze spelen. Daar hoeven we ook niet over in te zitten. Morselt/Mendes blijkt een gouden duo te zijn wat betreft het schrijven en componeren van nieuwe muziek. Alle lyrics zijn overigens van Mendes zelf.
Het titelnummer ‘Canvas’ is tevens de opener van deze plaat. Bij het horen van de eerste noten ben ik gerustgesteld. De prachtige sound is behouden gebleven en helemaal in conditie. De zwoele muziek met de exotische ritmes en de hese melancholische stem omarmt je onmiddellijk en trekt je in een comfort zone.
Het nummer ‘Moncao’ gaat een beetje richting Paul Simon met Graceland. ‘Mais Uma Vez’ had evenals ‘Amor’ ook op het debuutalbum kunnen staan, en vormt daarmee een brug naar het verleden. LuzAzul is verder ontwikkelt, maar niet een geheel andere weg ingeslagen. Ze is professioneler geworden en settelt zich in de top van de Latijns-Amerikaanse muziek scene.
‘Amsterdao’ doet me denken aan ‘Those Were The Days’ van Mary Hopkin. Het is een volledig door Mendes geneuried nummer die zichzelf begeleidt op een akoestische gitaar. Ik vind de tekst ook niet terug in het bijgeleverde boekje. Alleen dat IJburg Birds & Kids als Whistlers en Voices meedoen.
Grappig dat in het boekje vermeldt staat dat Morselt iemand bedankt voor het dansen op hun muziek. Ik ben er van overtuigd dat veel meer mensen dit gaan doen. Ik in ieder geval wel.